Περιγραφή
Αφετηρία και στόχος αυτής της μελέτης είναι να διατυπώσει και να επαληθεύσει το «αξίωμα» ότι γλώσσα και πολιτισμός συνιστούν μια διαλεκτική ενότητα. Καμιά φυσική γλώσσα δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν είναι βαθύτατα ενταγμένη σ’ ένα συγκεκριμένο πολιτισμικό περιβάλλον. Και κανείς πολιτισμός δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν έχει στο κέντρο του τη δομή μιας φυσικής γλώσσας. Γλώσσα και πολιτισμός αλληλοπροσδιορίζονται και συνδιαμορφώνονται. Από τη διαλεκτική τους προκύπτουν οι τρόποι αντίληψης, σημασιοδότησης και κατανόησης του κόσμου. Και μ’ αυτή την έννοια είναι παράγοντες πρωταρχικής σημασίας στη συγκρότηση της ιδιοπροσωπίας και της ταυτότητας ενός λαού.
Την εφαρμογή και άρα την εγκυρότητα της θεωρητικής αρχής για την αναγκαστική συνάρτηση γλώσσας και πολιτισμού ανιχνεύομε τόσο στην προφορική παράδοση, στη λαϊκή ποίηση και στα «κοινωνιόλεκτα», όσο και στη γραπτή, προσωπική λογοτεχνία, ποίηση και πεζογραφία. Η συστηματική μελέτη μιας σειράς συναφών φαινομένων επαληθεύει την πολιτισμική διάσταση της γλώσσας και η γλωσσική διάσταση του πολιτισμού.
